وَلِكُلٍّ دَرَجَاتٌ مِمَّا عَمِلُوا وَلِيُوَفِّيَهُمْ أَعْمَالَهُمْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (19-احقاف)
و برای هر کس در آخرت درجاتی است بر طبق آنچه در دنیا عمل نموده اند و به تمام و کمال اعمالشان را به آنها بازمی گردانيم و به ايشان ظلمی نمی شود.

دنيا و آخرت چه بسيار شبيه به شبی دريا رفتن و بازگشتن يک قايق ماهيگيری است!
چيزهايی که معمولا در يک قايق ماهيگيری برای هر مرتبه دريا رفتن به همراه خود می برند عبارتند از:
-سوخت قايق
- (قلاب و تور)ابزار ماهيگيری
- قالبهای يخ
- آب و غذا و تنقلات
سه مورد اول واجب است و هر يک از اينها اگر با خود نداشته باشند هيچ بهره ای نصيبشان نمی شود و تمام زحماتشان بر باد می رود ،مثلا قالب يخ نبرند و به دريا روند ، زحمت کشند و ماهی هم بگيرند ، تا به ساحل می رسند ماهی ها فاسد گشته و مزدی از زحماتشان نمی برند و کسی هم نمی گويد ظلمی در حق آنها شده است بلکه می گويند مقصر خودتان هستيد که تمام واجبات را با خود نبرديد.
در دنيا نيز برخی عبادات است که خدا آنها را واجب اعلام نموده از قبيل : نماز، روزه ی رمضان، زکات،حج.
هرکس يکی از اينها را قبول نداشته و ترک نمايد در آخرت چيزی نصيبش نمی شود هرچند خوبيهای ديگر به همراه داشته باشد.
غذا و تنقلاتی که سرنشينان قايق با خود می برند همانند نعمتها و لذتهای دنيوی است، اگر سرنشينان قايق بگويند ما فقط غذا و تنقلات خود را می خوريم و استراحت می کنيم وفقط از اينجا لذت می بريم و زحمتی برای صيد ماهی به خود نداده و قلاب و توری نيندازند ، هنگامی که سفر رو به پايان می رسد و رو به ساحل می نمايد با حسرت و تاسف باز می گردند همانند کسی که عمرش رو به پايان نهاده و تمامی جوانی و زندگانيش را صرف دنيا کرده و برای آخرت خود کاری ننموده است؛ بی چيز و سرافکنده به ساحل باز می گردند.
پس عاقل آنست که فرصت زندگانيش را غنيمت شمرده و بيش از آنکه به فکر لذتهای زندگی دنيايش باشد ، برای آخرت خود بکوشد و آسايش دنيا را بر آخرت ترجيح ندهد زيرا خانه و محل ماندگاری آنجاست و اين دنيا گذرگاهی بيش نيست که بايد کارمان را انجام داده و به سوی سرای ابدی بازگرديم. نظرات فرستاده شده برای اين مطلب

نظر شما راجع به این مطلب:
نام شما:
وبسايت شما:
متن نظر:


=8+4